Marco A. Guerritore 
Italian Fasteners Magazine Yazı İşleri Müdürü


Genel inanç, COVID-19 pandemisinin iyi tanımlanmış bir kalıba göre gelişeceğiydi: pandemi aşaması, uygulanabilir bir aşının araştırılması ve tanımlanması, normale dönmeye başlayan bir iklimde ekonomik faaliyetlerin yavaş yeniden başlaması. Bulaşın ağırlaşmasının ardından, sahada yoğun çalışmalar ve hummalı araştırmalar sonucunda uzun zamandır beklenen aşı nihayet geldi; ne yazık ki, bu gerçekliğe – kaçınılmaz olarak – aşı karşıtları tarafından itiraz edilmektedir. 

Her halükarda, üç yıldan kısa bir süre içinde, COVID-19 olgusu, sosyal-sağlık ve özellikle ekonomik-üretim dengeleri gibi çeşitli dengeleri tamamen etkiledi ve tehlikeye attı. Pandemi, özellikle en akut anında emek sektörü üzerinde net bir iz bıraktı. Şirketler, iş planlarını yeniden düşünerek faaliyetlerini yeniden şekillendirmek ve operasyonel yöntemlerini gözden geçirmek zorunda kaldı. Yönetim cephesinde, belirsizlik giderek daha fazla tehdit edici hale geldi. Operasyonel yöneticiler tarafından sorulan sorular şuydu: “Ne yapacağız?” “Salgınların getirdiği sorunlarla nasıl başa çıkarız?”

Neyse ki, çok belirsiz bir geleceğe dair güven veren aşının gelişiyle kötü durum hafifletildi. Ancak normal bir ekonomik toparlanma olması gereken şey, aslında gergin, kaotik, düzensiz bir uyanış oldu. Genel rahatsızlığın kavşak noktası, konteyner taşımacılığı trafiğine bağlanabilir: Pasifik Okyanusu'nun bir parçası devasa bir otoparka dönüştürülmüştür. Ortalama olarak, 70 ila 100 gemi, konteynerleri yanaşacak ve boşaltacak boş rıhtım olmadığı için günler veya haftalar boyunca denizde yüzer. Denizin devleri mega konteynerlerin büyüklükleri nedeniyle uygun iskele bulmakta zorlanması da ayrı. Bütün bu kabotaj denizleri tıkar, çevreyi kirletir ve başka büyük rahatsızlıklara neden olur.

Malsız süpermarketler, parça bekleyen şirketler, pek çok memnun olmayan son tüketici. Bu nedenle çok sayıda ekonomik sektör zarar görmektedir: yarı iletkenlerden arabalara, su ısıtıcılarına ve ev aletlerine, lastiklere ve elektrikli-tıbbi ekipmanlara kadar. Ancak “tüm trafik sıkışıklığının anası” ekonomik ve sosyal sektörde kötü etkilerini hissettirmekte gecikmedi. Ortalama olarak, nakliye ücretleri son zamanlarda %450 arttı. Denizlerin küresel tıkanıklığı, enflasyona katkıda bulunan birçok faktörden biridir.

Amerika'da tüketici fiyatları %6,2, toptan eşya fiyatları ise %8,6 arttı. ABD Merkez Bankası şimdiye kadar herkesi rahatlatmaya çalıştı. Favori sigorta şirketi, enflasyonu pandemilerin yarattığı ve dolayısıyla üstesinden gelinebilir bir “huni etkisine” bağlıyor.

Hepimiz bunların gerçekten anormal ve geçici durumlar olduğuna inanmaya ve ummaya meyilliyiz. Ancak huninin aniden, belki de muhtemelen Omicron olarak adlandırılan bir Covid dalgasıyla tıkanabileceği şüphesi, uykumuzu büyük ölçüde kaçırıyor. Sonuç olarak, umuyoruz ki, Covid sonrası toparlanma büyük bir balona indirgenmesin.